W umowie faktoringowej pojawia się określenie limitu faktoringowego. Jest to istotny element owej umowy, dlatego warto, aby przedsiębiorca dokładnie zrozumiał, co oznacza. Otóż jako limit faktoringowy podaje się maksymalną wartość finansowania danego podmiotu, a zatem możliwie największe zaangażowanie faktora. Trzeba mieć na uwadze, że jeśli limit faktoringowy będzie zbyt niski to nie pozwoli on na pokrycie należności dłużników - dalsze finansowanie przez faktora może zostać wstrzymane na podanym w umowie poziomie - dlatego tak ważne jest, aby ustalić limit faktoringowy zaspokajający potrzeby przedsiębiorcy, a w innym przypadku trzeba dobrze zastanowić się, czy opłaca się zawrzeć taką umowę.
Limit przyznaje się na podstawie analizy dokumentów finansowych poszerzonych o wywiad gospodarczy w zależności od rodzaju umowy faktoringowej, tj. :
- w przypadku umowy faktoringu z regresem - głównie analiza sytuacji faktoranta i jego kontrahentów;
- w przypadku umowy faktoringu bez regresu - głównie analiza sytuacji odbiorców.
Limit faktoringowy, zwany sublimitem, można zmienić w trakcie umowy, jednak warto wcześniej sprawdzić, czy taka opcja nie wiąże się z dodatkowymi opłatami nałożonymi przez faktora. Poza sublimitem w umowie faktoringowej występuje też limit globalny, czyli maksymalna kwota, jaką z tytułu finansowania faktor wypłaci faktorantowi (limit globalny jest niezależny, czyli kwota może być niższa od sumy sublimitów dla odbiorców), który też może ulec zmianie. W zakresie zmiany limitów wskazana jest inicjatywa faktoranta - to on powinien wystąpić z propozycją podwyższenia limitu poprzez wniosek, gdy zajdzie taka potrzeba.
Przed zawarciem umowy faktoringowej należy też ustalić minimalną i maksymalną wysokość nabywanych wierzytelności, gdyż limit kredytowy jest odnawialny. Oznacza to, że spłata finansowanych faktur przekłada się na możliwość ponownego korzystania z limitu.
Aby warunki odnoszące się do limitu faktoringowego przyniosły przedsiębiorcy korzyści finansowe, limit powinien być odpowiednio dostosowany pod względem wysokości obrotów występujących w przedsiębiorstwo z odbiorcami zgłoszonymi do finansowania. Ustalenie zbyt wysokiego lub zbyt niskiego limitu jest niekorzystne dla przedsiębiorcy, gdyż może wiązać się z nieadekwatnymi kosztami finansowania względem bieżących potrzeb czy niedostateczną poprawą płynności finansowej.