Nie każdy rodzaj faktoringu rozlicza się w dokumentach księgowych w ten sam sposób. Przykładowo faktoring pełny będzie traktowany jak sprzedaż wierzytelności, w przypadku zaś faktoringu z regresem należność do dnia spłaty pozostaje w księgach rachunkowych firmy. Jak to wygląda w praktyce?
Przedsiębiorca, sprzedając swoją wierzytelność faktorowi (zob. zalety i wady sprzedaży długów), otrzymuje tzw. zaliczkę, czyli pomniejszoną o naliczone przez faktora wynagrodzenie i ewentualne dodatkowe opłaty (około 80-90 proc.). Wynagrodzenie nalicza się od momentu wpłaty środków do terminu płatności ustalonego na fakturze. Pozostała część jest przekazywana przedsiębiorcy po dokonaniu zapłaty przez kontrahenta. Księgowanie faktoringu różni się jednak m.in. w zależności od tego, czy obejmuje on przejęcie ryzyka niewypłacalności kontrahenta, czy nie.
Księgowanie faktoringu z regresem (niepełnego)
Przypomnijmy, że faktoring z regresem polega na finansowaniu przez firmę faktoringową wystawionych przez faktoranta faktur. Podstawową funkcją faktora jest zapewnienie sprawnego przepływu pieniędzy w firmie klienta. Uwalnia on pieniądze „zamrożone” w fakturach z długim terminem płatności.
W przypadku tej formy finansowania należność do dnia jej spłaty przez dłużnika zostaje w księgach rachunkowych przedsiębiorcy, będącego jednocześnie wierzycielem. Można ją wyksięgować dopiero wtedy, gdy kontrahent ureguluje swoje zobowiązanie względem faktora. Umowa faktoringowa traktowana jest jak umowa kredytowa.
Otrzymane od faktora finansowanie pomniejszone o opłaty za faktoring można ująć również w księgach rachunkowych na koncie Wn „Rachunek bieżący” i Ma „Pozostałe rachunki” lub Wn „Kredyty bankowe” i Ma „Zobowiązania wobec banku z tytułu faktoringu z regresem”.
Gdy tylko odbiorca spłaci należność firmie faktoringowej, nastąpi wyksięgowanie należności z konta (Wn „Pozostałe rachunki”, Ma „Rozrachunki z odbiorcami”). Ponieważ faktoring z regresem nie obejmuje przejęcia ryzyka niewypłacalności kontrahenta, to przedsiębiorca jest zobowiązany zwrócić pożyczkę faktoringową, jeśli odbiorca spóźni się z płatnością. Tę operację można zapisać w Wn „Pozostałe rachunki” oraz Ma „Rachunek bieżący”.
Księgowanie faktoringu pełnego (bez regresu)
Faktoring bez regresu poza finansowaniem obejmuje również przejęcie przez faktora ryzyka niewypłacalności kontrahentów faktoranta. Ponieważ umowa faktoringu pełnego zakłada przeniesienie wierzytelności przez firmę na rzecz faktora, w dniu przejęcia wierzytelności przez faktora wierzytelność ta powinna zostać wyksięgowana z ksiąg firmy.
Umowę faktoringu można traktować bowiem jak sprzedaż wierzytelności. Kwotę należną od faktora przedsiębiorca zalicza do przychodów finansowych. Wartość sprzedanej należności powinna zostać zatem wyksięgowana z zapisem Wn „Koszty finansowe” i Ma „Rozrachunki z odbiorcami”. Zaksięgowania wymagają opłaty pobierane od faktora. Ich wartość brutto trzeba zapisać na koncie Wn „Rozliczenie zakupu” i Ma „Pozostałe rachunki”, naliczony VAT w Wn „VAT naliczony i jego rozliczenie” oraz Ma „Rozliczenie zakupu”.
Kiedy faktor przekazuje na konto przedsiębiorcy środki za wierzytelność z odliczeniem opłaty za usługę faktoringu, księguje się to na Wn „Rachunek bieżący” i Ma „Rozliczenie zakupu”. Należność z tytułu sprzedaży zwiększy przychody finansowe w korespondencji z kontem „Pozostałe rozrachunki” (w analityce „Faktor”).
Podziel się tym artykułem z innymi: